Een dagje Baggelhuizen en haar grillen

En zo reden we op 17 november in de vroegste uurtjes richting Assen. Gerben en Din in een auto, Jelke en Bart in een andere, want ja, de materialen moeten natuurlijk ook mee en dan pas je niet in een enkele auto. Wij begrijpen dat, maar leg dat thuis maar eens uit. Dat je om vijf uur in de ochtend opstaat om wat te gaan vissen, klinkt voor normale mensen ook wat ongelooflijk. Alleen Jan had het toch iets beter bedacht en was al de dag ervoor met zijn geliefde in een hotelletje in Assen neergestreken. Hij heeft zoals hij het noemt een ‘haat-liefde verhouding’ met Baggelhuizen. Aan de ene kant is het misschien wel de mooiste forellenplas van Nederland, maar je moet er vanuit Noord Holland wel ruim 450 km voor rijden. De laatste jaren gedragen de forellen zich regelmatig onvoorspelbaar en eigenaardig, zwemmen bijvoorbeeld als gekken in rondjes, en dat maakt het vissen er minder natuurlijk op. Dan kan je ook 400 km naar de Eifel rijden en daar ‘echte’ forel gaan vangen, redeneert Jan. Of er de dag van te voren naar toe rijden en het vissen onderdeel maken van een korte vakantie.

Ondanks het vroege uur van diegenen die nog richting Afsluitdijk moesten koersen, stonden ze toch net na achten al bij het clubhuis in Baggelhuizen. En wel in waadpak met drie lagen thermokleding eronder en met twee hengels opgetuigd voordat de beheerder rond half negen arriveerde. Daar sta je dan en vol verwachting klopt je hart. Dat wordt een dagje lekker vissen en vast ook vangen! De enthousiaste beheerder doet zijn best ons optimisme niet te ondermijnen, maar zijn nieuws is eigenlijk niet zo gunstig als je goed luistert. De vangsten zijn afgelopen week bijzonder slecht en wat vliegen betreft is er geen peil op te trekken wat nu werkt of niet werkt. Maar in ons grenzeloze verlangen luisteren we niet goed en denken we dat vandaag alles anders zal zijn. Wij gaan vangen als de besten!

Zoals gebruikelijk laat Bart de beheerder nauwelijks uitspreken voordat hij in rappe tred naar de stek meteen achter het clubhuis loopt. Jelke gaat iets geduldiger richting Vogelplas, Din wijdt zich aan zijn bellyboot en Gerben kijkt het allemaal even rustig aan. Het is de eerste keer dat hij op Baggelhuizen gaat vissen, dus alles is wat nieuw voor hem. In het water achter het clubhuis zijn de forellen actief en duidelijk in het oppervlak waarneembaar. Bart denkt: appeltje, eitje want zo was het afgelopen keren ook en ving hij met een articulated demsel imitatie meteen een stuk of vijf exemplaren om de dag lekker mee te beginnen. Maar deze keer reageren de forellen er niet op. Dan maar wat anders proberen, zoals het zwarte streamertje dat Roland hem aanreikte tijdens de laatste clubavond. Geen reactie. Een mosgroen streamertje dan? Geen reactie. Dan maar een squirmy worm, op advies van de beheerder. Niets. Een oranje blob? Nada. Een bruin/paarse blob dan? Ja, even een reactie van een forel, maar niet genoeg om ‘m te haken. Dan maar een yellow bean, de vlieg die voor winter forel in Engeland wordt aanbevolen op youtube. En ja, daar slaat een forel wild op aan en laat zich haken. Eindelijk, eerste forel binnen.

Bart maakt plaats voor Gerben die zijn kans krijgt om een exemplaar te vangen uit deze groep forellen. Hij krijgt daarbij ongevraagd overdadig advies, terwijl hij kundig staat te werpen en heel goed weet wat hij doet. De beheerder gaat zelfs meevissen op dezelfde groep forellen om uit te proberen welke vlieg kan werken, maar dit gaat in de ogen van Bart te ver en laat hem dit wat minder subtiel merken. Uiteindelijk laat Gerben geheel solo en op eigen wijze zien hoe het moet en vangt een prachtige forel die hij kundig drilt en aan de kant brengt.

Ondertussen doet Jelke aan de andere kant van de plas verwoede pogingen om eerst met streamertjes en later met buzzers een forel tot aanbijten te verleiden. Op een enkele aanbeet na blijven de forellen daar buiten bereik. Ook Din kan de forellen vanuit zijn bellyboot niet tot aanbijten verleiden, wat wel heel bijzonder genoemd mag worden. Met uitzondering van het water achter het clubgebouw is er nauwelijks een forel aan de kant waarneembaar, dus dan concludeer je al snel dat ze meer in de diepe lagen zitten. Met de bellyboot kan je er dan bijkomen, maar dat is deze dag nog geen recept tot succes. Ook Jan doet verwoede pogingen aan alle kanten van de plas, maar blijft zonder resultaat.

Tussen de middag evalueren we onze magere opbrengst van twee forellen. Opgeteld hebben we praktisch alles in onze vliegendozen uitgeprobeerd, maar er is geen overtuigende vlieg die doorslaggevend resultaat heeft geboekt. De forel vertoont gewoon afwijkend gedrag, wat leidt tot onvoorspelbaarheid. En daar is moeilijk mee om te gaan als rationeel denkende vliegvisser. Die redeneert graag vanuit bekende logica en als-dan causale theorie. En wil dat niet werken, dan op z’n minst vanuit het principe: alles proberen totdat je hebt gevonden wat werkt. Maar zelfs die laatste methode – gewoon afvinken totdat je ‘m hebt – werkt vandaag niet.

In de middag keren onze kansen enigszins. Aan de andere kant van de plas wordt de forel een klein beetje actiever en lukt het Jelke na lang proberen een forel te vangen. Gerben en Bart blijven zich concentreren op de kleine populatie achter het clubgebouw. Het lukt hen om deze forellen soms agressief en tot aanbeten te krijgen door snel streamertjes door het water te trekken. Dan kan ineens een forel erachter aangaan en erin bijten. Dat leidt herhaaldelijk tot spectaculaire aanbeten die even zo vaak gelost worden. Maar ook hier is er geen recept voor succes: het ene moment reageren ze fel op een yellow bean die ze na twintig worpen negeren om weer te reageren op een grote phaesant tail nimf. Bart ontdekt wat laat dat de haak van een succesvol wit streamertje uitgebogen is waardoor hij minstens drie forellen verspeelt. Maar al met al is er zo genoeg actie om het vissen in de middag spannend te maken.

Zo vangen we met z’n vijven die dag vijf forellen, wat wel erg weinig is. Maar ook de lokale clubleden vingen die dag - en eigenlijk de hele week al - praktisch niets. Na afloop raden we erop los wat de oorzaak van het eigenaardige gedrag van de vis is. De meeste stemmen gaan naar de wisselende barometer van de afgelopen dagen. Maar heeft de forel daar nu echt zo veel last van dat ze zich zo raar gaan gedragen? Dat ze zelfs niet meer in de op juiste diepte gepresenteerde vliegen van Din bijten? Of heeft het te maken met toch enig paaigedrag, wat vaker in deze periode van het jaar wordt waargenomen? Kunnen we die brutale aalscholvers de schuld geven, die overigens niet op de forellen lijken te azen? Of ligt het eraan dat de forellen van de laatste uitzetting nu vier weken op Baggelhuizen rondzwemmen en in transitie zijn van kweekvijver ‘mentaliteit’ naar natuurlijke omstandigheid? Wie het weet, mag het zeggen.

Ondanks de slechte vangst, hebben we een heel erg leuke dag gehad. Het weer zat ons mee, want je moet er niet aan denken dat het ook nog eens regenachtig was geweest. Nu hadden we een prachtige dag en dan kan je genieten van het buiten zijn. Gelukkig was er genoeg uitdaging bij het vliegvissen en bleef de hoop op een mooie vis aanwezig tot het laatste moment van de dag. En met elkaar hadden we het erg gezellig, deelden we weer prachtige verhalen en verlootten we menige gehaktbal bij de hypothetische vangst van een forel, die nog op het menu voor de volgende keer is blijven staan.