Does it tick all the boxes?

Met Bart heb ik afgesproken om op zondag voor Kerst te gaan snoeken. We hadden het plan om de goudvissen die Bart gebonden had hun vangkracht te laten bewijzen (lees ook: Hoe een goudvis een snoek ving). Ik zou mij ook graag laten overtuigen van de fabelachtige aantrekkingskracht van het oranje streamertje, en keek vol verwachting uit naar de visdag. Maar helaas bleef de weersverwachting voor de komende dagen zeer stormachtig, waardoor we het plan moesten bijstellen tot het vissen op voorn in de stad, want daar hadden we vast véél minder last van de harde wind.

Als ik die ochtend wakker word, weet ik het gelijk. Dit is meer een dag om te gaan vliegbinden dan om te gaan vliegvissen. De wind giert om het huis en de regen klettert tegen de ramen. Het is niet erg aanlokkelijk om nu naar buiten te gaan maar het ergste is, dat de vangkansen nu minimaal zijn. Het heeft niet zoveel zin om te vissen en ik app Bart dat we het vissen maar beter kunnen verzetten. Zijn reactie blijft uit en ik trek de conclusie dat hij al onderweg is naar de binnenstad. Ik begin toch maar mijn hengel op te tuigen waarmee ik denk kans te maken om toch wat te kunnen vangen. De 9ft #4/5 en een #5 intermediate lijn met een leader van 3 meter fluoro-carbon en twee kleine rode nimfjes. Na jaren lang de stad bevist te hebben, weet ik bijna zeker dat ik hiermee de grootste kans op vis heb, … als het maar niet zo hard waait..

Vlak voordat ik op pad wil gaan, gaat mijn telefoon. Bart belt, hij is al in het oude gedeelte van de stad en doet verslag van zijn bevindingen ter plaatse. Onwijs harde wind maakt het werpen bijna onmogelijk en het is een klus om de lijn überhaupt in het water te krijgen. Er waait een vlagerige wind waarop je jezelf moeilijk kunt instellen. De moed zakt mij direct in de vislaarzen want er is niets erger dan te gaan vissen terwijl je weet dat het niets wordt. Bart gaat nog één plekje proberen waar hij wat meer luwte verwacht. Vissen wordt dus niets, maar ik vind het voor mijn trouwe visvriend niet fair om hem daar alleen te laten staan. Gedeelde smart is immers halve smart. Een kwartiertje later tref ik hem op de enige luwe plek in de héle stad.

De harde wind heeft blijkbaar meer vissesr doen concluderen dat het vangen van vis niet op grote kansen kan rekenen. Afgezien van een verwaaide reiger zijn Bart en ik de enigen die geïnteresseerd zijn in het leven onder de waterspiegel. Op deze ene luwe plek lukt het wel om redelijk te vissen. Even heb ik spijt dat ik hier zonder hengel sta. Achteraf onlogisch natuurlijk maar toevallig is het zo dat Bart een tweede hengeltje bij zich heeft. Bart biedt aan “je mag die wel gebruiken, hij is eigenlijk te kort voor de stad en het lijntje past ook niet helemaal op deze hengel maar je kan het toch even proberen”. En gelijk heeft hij, het hengeltje, een Kuhnan 7,5ft, is kort en strak, het vliegenlijntje niet helemaal zonder krullen maar wel intermediate,  de leader is veel te kort naar mijn idee, en de nimfjes? Niet rood en niet zwart dus ook verminderde kans op vis. In geen enkele  “box” van de checklist kan ik tot nu toe een vinkje zetten. Met het korte hengeltje in de hand ga ik opzoek naar een plekje in de luwte van een lage kade. Dit omdat ik niet met een loshangende lijn wil nimfen. Daardoor moet ik op stekken vissen waar ik, tot overmaat van ramp, de kans op vis niet al te groot acht.

Een gegeven paard moet je niet in de bek kijken en een geleend paard al helemaal niet. Dapper maak ik mijn eerste worp en wacht geduldig tot de lijn en nimfen op diepte zijn gekomen. Langzaam strip ik binnen en halverwege voel ik tick, tick. Vis! Na het binnenhalen van de vis kijkt een klein baarsje mij brutaal aan. Hij is niet groter dan mijn pink maar heeft het lef van een walvis. Dat is grappig en ondanks de slechte vooruitzichten heb ik met de eerste worp al vis.

Dat die nimfjes nog niet zo gek blijken te zijn, wordt bewezen als ik mij verplaats naar een ander stukje van de gracht. Bart is daar ook naar toe gegaan en vangt met zijn dobbermethodiek mooie grote voorns. Ik zie de zilveren vissen in zijn handen schitteren en met een mooie duik weer terug in het water plonsen. Inmiddels ben ik al aardig gewend aan het strakke, korte hengeltje waar ik mee vis. Ik kan er heerlijk precies mee werpen en de smalle loopjes die ik de lijn kan geven maakt het minder bevattelijk voor de wind. Ik verplaats mij nogmaals, een plekje tussen een boot en een brug, zo klein en smal daar zou ik met een 9ft en een leader van 3 meter nooit kunnen vissen. Proberen maar, want zo zijn in de wereldgeschiedenis de meest fantastische ontdekkingen gedaan en zo ook nu. De korte, strakke Kuhnan, de oranje nimfjes met mylar body en het korte leadertje blijken de optimale combinatie voor dit plekje te zijn. Na het werpen van de lijn vis ik gehurkt het lijntje binnen om zo contact te houden met de nimfjes. Langzaam maar met korte felle rukjes vis ik de nimfjes binnen. Nagenoeg elke worp levert vis op, mooie voorns vergrijpen zich aan de nimfen. Ik vang op deze manier tientallen voorns en mis een paar hele mooie vissen. En in één keer is het over, vermoedelijk omdat de stroming in de gracht stopt. Bart en ik zien nog een grote snoek een van de voorns belagen die Bart net had gehaakt. Altijd een mooi gezicht.

Wat een ochtend! En wat veel geleerd. De checklist die bedoeld is om kansen te vergroten is ook een manier om veel kansen te missen. Ik ben blij dat ik toch ben gaan vissen en wat goed dat ik mijn eigen hengel heb thuisgelaten. Dit was echt even “out of de box” gaan qua vissen. Bart, bedankt voor het lenen van je hengel! Prachtstokje en een geweldige lijn. Niets meer aan veranderen. En die nimfen? Die heb ik diezelfde dag nog gebonden, want het was die dag toch geen weer om te gaan vissen.