Februari en maart

Voor het eerst sinds jaren is zelfs weer eens een periode geweest dat er bijna overal ijs lag waardoor er ook nog eens een week niet te vissen viel. Wel een goede gelegenheid om die week bij Nick Venema, de nieuwe Handy Fish, de voorraad streamerhaken op peil te brengen en aansluitend nog een kijkje te nemen in de mancave van Bert ”Handy Fish” Schouten waar we ook nog tegen een zacht prijsje wat handige vliegvisspullen op de kop konden tikken.

Maar goed, uiteindelijk deze twee maanden in totaal 4 keer samen met Hans gevist en drie keer alleen en dan voornamelijk in Alkmaar Noord en de Vroonermeer. Ik was bijna altijd na een uur of twee , twee en een half. wel weer terug, de koffie was toch aantrekkelijker dan nog een uur doorvissen terwijl ik nog geen aanbeet had gehad of zelfs activiteit in het water had gezien.

Wat daarnaast opviel was dat het water vanaf begin februari op de meeste plekken in en rondom Alkmaar al behoorlijk troebel werd. Volgens sommigen, die toch ook wel hun snoeken weten te vangen, maakt dat niet zoveel uit en is in troebel water ook goed op snoek te vissen. Wijlen Paul Blokdijk, een deskundige op het gebied van snoekgedrag gaf ook al aan dat snoek primair reageert op trillingen en pas in de laatste meter en soms nog minder dan een meter toeslaat op zicht. Dus dan zou het niet zoveel uit moeten maken als het water wat troebel is. Mijn vertrouwen verdwijnt echter snel als er maar weinig doorzicht is, misschien ook wel omdat ik met betrekkelijk kleine streamers vis die ook niet zoveel trillingen afgeven.

Aan de andere kant, maar veel bewijst dat ook niet, Hans ving zijn enige vissen eind februari (wat klein spul maar ook een hele mooie voorn) bij Spanbroek in een sloot met de kleur van chocolademelk. De enige reden om daar te gaan vissen was dat er duidelijk vis actief was in de oppervlakte. Ik had zelf begin maart een mooie snoek, ook in behoorlijk gekleurd water, maar het was nog het beste (lees meest heldere) water wat we die middag konden vinden.

Overigens onder het motto “Twee ezels stoten zich soms wel tegen dezelfde steen” verspeelde Hans op die stek bij Spanbroek meteen bij zijn eerste worp een leader met twee nimfen in een tak, ikzelf een dag later in Alkmaar Noord ook bij mijn eerste worp een streamer met staaldraadje in een tak. Allebei iets te enthousiast om de vliegen in het water te krijgen en daardoor de weinige ruimte naast ons niet goed ingeschat.

Van andere vliegvissers op de club hoorde ik wel verhalen over betere vangsten maar dat zijn dan wel degene die veel meer meters op een visdag maken. Hans en ik vissen echter relatief kort, meestal per week een middagje van hooguit 3 ½ uur, en daarbij is mijn mobiliteit door een operatie aan mijn been in 2021 beperkt, wat afstanden lopen bemoeilijkt terwijl ook wat steilere kantjes door mij vermeden worden.

Weinig vis en vangstverslagen dus deze keer, maar er blijven nog wel wat items over.

Over streamers

Ik zou nog ingaan op de voor en nadelen van de (Hans) Kluken streamer en mijn variatie, de Ha(ns)Fri(ts)streamer. Het verschil is dat bij de Klukenstreamer al het staartmateriaal op een langstelige haak vlak voor de haakbocht ingebonden wordt met alleen nog een hackle ervoor, de HaFri streamer heeft ook het staartmateriaal meteen voor de haakbocht van een lange haak maar dan nog met een dikke kop van ongeveer een cm lang ervoor. Beide types gebonden met het idee dat de snoek meestal dan voorin gehaakt wordt. Overigens, ook met een lange haaksteel, altijd deze streamer inzetten met ook nog een staaldraadje. Voorheen bond ik het zelfde type streamer op een verhoudingsgewijs kortstelige haak, de Gamakatsu F314 nr. 6 en ook toen had ik zelden dat de snoek diep gehaakt werd, volgens mij deed vooral de lange staart toen al zijn werk. Als de streamer wel diep zat was het juist bij de hele kleine snoekjes, zo tussen de 20 en 40 cm. Maar ik vond het idee van Hans interessant genoeg om zelf ook streamers op een langstelige haak te binden maar wel met behoud van mijn patroon, met een dikke kop van chenille dus. Ik gebruik daarvoor de Gamakatsu  LS 5013 F 1/0. Nu heb ik dit snoekseizoen bijzonder weinig snoek gevangen en deze keer was de helft van de snoeken juist wel diep gehaakt en dan dit keer met name de grotere snoeken??? Dus nu ging het meestal voor in de bek haken van de snoek niet op. Wel maakte de lange haaksteel (waardoor goed grip op de streamer) het in die gevallen wel eenvoudig de streamer met toepassing van de kieuwgreep snel te lossen zodat hij/zij weer snel terug in het water kon. En dat de streamer weerhaakloos is spreekt anno 2025 toch voor zich mag ik hopen. Ik geef de HaFri versie toch twee voordelen mee. Objectief, de dikke kop geeft meer trillingen af dan de Klukenversie. Subjectief, de dikke kop geeft de mogelijkheid om oogjes op de streamer te plakken en dat vind ik zelf een aantrekkelijke toevoeging. Hoe dat voor de snoek is weet ik niet, maar het geeft mij wel vertrouwen en met vertrouwen vis je toch net wat beter.

Wat ik moeilijk vind in te schatten is het effect van de lange haaksteel op de actie van de streamer wat de vangkracht voor de snoek betreft. Met een lange haaksteel maakt de streamer namelijk veel meer een zaagtandbeweging dan met een kortstelige haak. Voor baars werkt dat vaak wel goed maar of dat voor de snoek ook zo uitpakt is nog de vraag.

Ik ben ook nog de afgelopen maanden verder gegaan met het experimenteren met Flashabou, hele fijne reepjes kunststof op een matje. Het idee kwam van een streamer van dit materiaal die Bart vorig jaar tijdens een visloze dag op het Oostvoornse Meer van een andere vliegvisser kreeg. En zoals die dingen gaan, uiteindelijk ving hij daar een forel op. In de winter van 2023/2024 heb ik met streamers, met dit soort materiaal als staart ingebonden, gevist en ook snoek, grote zelfs, ermee gevangen. Dit jaar ben ik daarmee verder gegaan, om en om met mijn reguliere streamers en ook volgens de HaFri stijl gebonden en ook nu weer de nodige snoeken gevangen. Het is geen wondermateriaal, dat bestaat niet, maar het heeft wel twee unieke eigenschappen in vergelijking met marabou, zonkerstrips en craftfur. Het materiaal lijkt wel opvallender c.q. meer zichtbaar in het water dan welke kleur van de eerder genoemde materialen dan ook. Of zichtbaar voor mij ook zichtbaar voor de snoek betekent blijft de vraag. Wat zeker een voordeel is, het materiaal smelt als het ware boven water samen tot een dun sliertje, heeft praktisch geen luchtweerstand en is daardoor zelfs in de grotere maten streamer heel eenvoudig te werpen, zelfs met rolworpen, aan de lichte hengels (aftma 4) die ik voor de snoek gebruik. Eenmaal in het water krijg je weer een prachtige volle staart met ook veel beweging. Het is wel zoeken naar het juiste materiaal d.w.z. heel smalle maar ook soepele reepjes kunststof. Het materiaal wat ik gebruik, Maraglit van Lureflash, heb ik 25 jaar geleden nog bij Chris Sijm (voor de ouderen onder ons een bekende naam) gekocht en is niet meer onder die naam verkrijgbaar. Fly Supply biedt wel de nodige alternatieven maar je kan niet goed op de informatie van de site afgaan. B.v. binnen een merk als Hedron Flashabou Original is het materiaal bij de ene kleur(Rainbow) wel soepel, maar bij een andere kleur (Pearl) lijkt het materiaal wel weer minder soepel te zijn. Van het merk Twist Flash (ook Fly Supply) heb ik de kleur Golden Peacock aangeschaft en die lijkt dan wel weer aan alle eisen te voldoen. Tot nu toe gebruik ik voornamelijk de gold/pearl/peacock varianten maar voor het seizoen 25/26 ga ik verder met uitproberen, zowel merken als kleuren. Of het ook voor baarsstreamers goed werkt is ook nog iets om uit te vinden. Mijn baarsstreamers zijn kleiner en als je voornoemd materiaal gebruikt voor korte staarten kan dat nog wel eens ten koste gaan van de actie. Ik moet dat nog in de praktijk gaan testen maar dat is iets voor de zomermaanden.

De “grootste baars” wedstrijd

Wat betreft de baarswedstrijd, ik heb in de periode vanaf de laatste zaterdag in mei tot en met 31 maart geen enkele melding van een baars groter dan 30 cm binnen gehad. Wordt er niet op baars gevist, kunnen de clubleden geen baars vangen, zijn we te bescheiden of houden we niet van whiskey? De uitgeloofde prijs in de vorm van een fles Tullamore Dew is Iers dus dan moet whiskey met een e. Dat laatste, geen whisk-e-y  lusten betwijfel ik, we hebben het hier wel over vliegvissers.

Ik moet wel zo eerlijk zijn dat ik na de periode vanuit de boot op het Alkmaardermeer in de maanden oktober t/m maart zelf ook geen enkele baars meer gevangen heb terwijl ik toch al die maanden alleen maar met streamers gevist heb. Mijn snoekstreamers zijn ongeveer 7-8 cm lang en daar heeft een beetje baars echt geen moeite mee. Overigens hoorde ik ook van andere streamervissers dat er geen tot weinig baars gevangen is in de afgelopen maanden.

Maar komend seizoen, vanaf 31 mei 2025 tot en met 31 maart 2026, wordt de strijd om de grootste baars inclusief de fles Tullamore Dew voor de winnaar, voor de clubleden weer opgestart. Tegen eind mei verschijnen de regels weer op de site.

Boek Feather Mechanic

Normaal doe ik in mijn stukjes voor de site geen boekbesprekingen maar ik wil toch wel de aandacht vestigen op het boek The Feather Mechanic (wel deel 1) van Gordon van der Spuy, een Australiër. Niet zozeer vanwege de patronen (al zitten er wel wat interessante exemplaren bij) want daarvoor kan je beter de bijpassende bindfilmpjes op internet zoeken. Wel veel informatie over meer specifieke bindtechnieken en ook uitleg over alle nodige materialen en hun functie. Er worden wel veel merknamen genoemd, dat kan handig zijn, nadeel is dan weer dat die vaak niet voor de eeuwigheid zijn. Daarom, als jet boek zou willen aanschaffen kies dan wel voor de laatste druk, maar wel van deel 1. De beschouwingen voorin het boek over de filosofie achter het ontwerp van diverse bindpatronen zijn zeker de moeite waard, ook al ben ik het zelf niet altijd met hem eens.

Whisky

De whisky van deze maand was een Bunnahabhain 12 years old, weliswaar een Islay single malt maar lang niet zo peaty, zeg maar “jodium” als de Laphroaig of een Lagavullin. Er zit zelfs iets zoetigs en noten en fruit in de afdronk. Echter, door alle gemiste gezamenlijke visdagen is deze fles whisky in de afgelopen twee maanden niet volledig opgemaakt. Aan mij dus de schone taak om het laatste restje op te maken, het is aan Hans om de whisky voor de maanden april en mei uit te kiezen. Dat zal dan nu geen Islay malt zijn maar een zachtere whisky, passend bij de lente.  

Tenslotte

Het seizoen van < 2,5 cm vliegen is aangebroken dus wat mij betreft nu even stilte, in ieder geval wat betreft de visverslagen. Na 31 mei ga ik wel weer verder.