Of is het zo erg nog niet om achter te blijven? Deze periode van het jaar biedt ook in onze Noord Hollandse achtertuin veel mogelijkheden. We mogen weer op snoek vissen en de kansen om zeebaars te vangen nemen met de dag toe. En dit is vooral de tijd dat je goed op karper kunt vissen. Ze verzamelen zich om te gaan paaien en vlak ervoor en erna kan je ze heel goed met de vliegvis hengel vangen. Het precieze moment van dat verzamelen is elk jaar anders en hangt sterk af van de weersomstandigheden en de watertemperatuur. Ik denk dat vooral het laatste een belangrijke factor is omdat die mede bepalend is hoe goed de eitjes zich ontwikkelen en uitgroeien.

En zo hield ik mijn favoriete stek waar karper zich jaarlijks in de polder verzamelt nauwlettend in de gaten. Als het even kon, fietste ik er langs. Tot voor kort zag ik geen of weinig teken van leven. Het weer was afgelopen weken regenachtig en te koud voor de tijd van het jaar, wat blijkbaar de zin om te paaien van de karpers niet bevorderde. Eenmaal ben ik gaan vissen omdat ik een enkele karper zag zwemmen, maar dat bleek net zo kansrijk te zijn als ’s nachts in bed een mug willen vangen.

En toen sloeg het weer om en werd het ineens wel warm. En hoe. Ik fietste na een bijeenkomst in mijn nette pak van Alkmaar naar huis, het was al acht uur in de avond, en besloot nog even langs mijn stek te gaan. En daar stond hij dan: een vliegvisser, in vol ornaat en aan de rand van mijn stek. Rustig voorover gebogen en half leunend op de reling van het bruggetje keek hij stoïcijns voor zich uit. Een stevige vliegvishengel stak wat nonchalant richting het wateroppervlak. Ik stopte mijn fiets en sprak hem aan. Zonder veel wederzijdse introducties vertelde hij mij dat hij hier graag kwam en vandaag al drie karpers had gevangen. Ze waren zich aan het verzamelen en nog net niet aan de paai begonnen. Het goede moment dus. Hij kwam er al sinds zijn jeugd en altijd verzamelden die karpers zich in deze vaart. En viste hij er met de conventionele hengel op. Tot hij eens aan wat anders toe was en Bert – Handy – Schouten hem een de vliegvishengel aanpraatte. Na het bekende eerste geworstel ontdekte hij hoe je ermee zonder al te veel technische vaardigheden op karper kunt vissen. En sindsdien doet hij, met ook toepassingen op de snoek, niet anders.

‘Ik ben trouwens Leo’ zegt hij ‘en ik heb veel video’s op Youtube staan. Type maar Lee Joo in en je vindt me wel’. Leo vertelt me enthousiast over zijn vangsten, maar ook deelt hij zijn techniek met mij. Waar ik nog dacht dat de karpers in de vaart voor ons gelokt kunnen worden met brood en dan gehaakt worden met een half-drijvende vlieg, stelt Leo dat deze karpers geen stadse vissen zijn en geen brood kennen. Hij vist – en vangt – ze op de bodem en lokt ze met wat mais. Ook deelt hij met mij een heel eenvoudig maar doeltreffend indicator systeempje wat je maakt van een ringetje en wat schapenwol. Weer wat geleerd en na een warme uitnodiging aan hem lid van onze club te worden, fiets ik weer naar huis.

De volgende dag heb ik geen tijd maar de dag erna wordt het dertig graden en besluit ik voor mijn werk even te gaan vissen. Dus half zes op, even snel koffie in een beker, op de fiets en naar mijn stek. Daar aangekomen zie ik het meteen: de paai van de karpers is begonnen. Overal kolkt het van de vissen die uitbundig om elkaar heen draaien. Enorme karpers zwemmen opgewonden achter elkaar aan en maken een boeggolf in het water. Kleinere exemplaren zwemmen er als dartele kalveren achteraan. Ik werp mijn vlieg, zoals ook Leo hem bindt, richting groepjes karpers maar weet het meteen: ik ben te laat. Al deze tientallen karpers willen maar één ding. Aan eten denken ze niet meer. Ik bekijk het natuurverschijnsel lange tijd en besluit dan niet meer door te vissen maar het hierbij te laten. Het was een prachtig gezicht (en kijk mee: https://youtu.be/_8RtsEINg3I).

Eenmaal thuis wil ik Leo nog eens spreken en zoek op Youtube naar zijn filmpjes. Maar wat was zijn naam daar nu ook alweer van? Zoektermen met Lee Joo of allerlei varianten daarvan leveren geen resultaat op. Wat zei hij nou dat zijn naam op Youtube was? Hoe moeilijk is het om een dorpsgenoot uit Bergen te vinden? Wat een verschil met die karpers. Die verspreiden zich over een hele grote polder en vinden elkaar precies op het juiste moment, op de juiste plaats, een keer per jaar. Ik woon in een klein dorp, heb alle techniek en sociale media tot mijn beschikking, en kan Leo niet meer vinden.

Uiteindelijk heb ik toch zijn filmpjes gevonden (https://www.youtube.com/watch?v=eQI4OfdFlHM) maar nu de man zelf nog. Ik wil al lang een dorpsvijver in Bergen herstellen die door slecht beheer helemaal dichtgegroeid is. Misschien wel door er graskarpers in uit te zetten en toen ik dat bij onze ontmoeting liet vallen, zag ik Leo’s ogen oplichten. Nu nog doen wat die karpers zo veel beter kunnen: op het juiste moment samenkomen en iets collectiefs ondernemen wat we allebei graag willen.

En oh ja, Leo: als je gevonden wilt worden, weet je me nu te vinden?